Yeni sayfa | Zafer Kalaycıoğlu

RÖPORTAJ: ECE ERGEZ
 
Transfer sürecim çok hızlı gelişti ve çok kısa sürede de sonuçlandı. İkamet etmekte olduğum Ankara’dan İstanbul’a Ülker Arena’ya Euroleague Women Final Four maçlarını izlemek için yola çıkmışken; henüz Ataşehir’e gelmeden tamamlanan transfer sürecim nedeni ile Final Four mücadeleleri yerine; oğlumun evinde televizyon karşısında Çukurova - Elazığ karşılaşmasını izlerken buldum kendimi. 
 
Böylece hemen göreve başlamış oldum. Zor bir dönemde takımı devraldığımın farkındayım. Bu süreçte bana getirilen teklifi, Çukurova Basketbol Kulubü’nün devam eden hedefleri doğrultusunda hareket ettiğinin bir göstergesi olarak değerlendirdim.
 
Gelecek sezon için fikirlerim var; ama yapmam gereken ilk hamleler ve adımlar öncelikle sezonun geri kalan kısmı ile ilgiliydi. Önümdeki en büyük problem takımımızdaki çok sayıda sakatlıklar nedeni ile beşe beş ve kora kor antrenmanlar yapamamamız oldu. Bu açığımızı play-off maçlarında kapatmaya çalıştık.
 
Favori iken kaybetmek çok yıkıcı sonuçlar doğurabilir. İşte bu sonuçtan sonraki süreç, yönetilmesi en güç dönemdir. Edindiğim tecrübeler bu konunun daha fazla irdelenmemesi ve yeni bir hedef göstererek, oyuncuları bu yeni amaç doğrultusunda düşünmeye yönlendirmenin en doğrusu olduğunu bana hatırlattı... 
 
Kendi rutinimizi koruyarak çalışmalara devam ettik ve takım hâlinde işimize odaklandık. Çok yoğun antrenmanlarla oyuncuların çalıştığımız yeni hücum ve savunma şekillerine konsantre olmalarını sağlayarak başka bir şey düşünmelerine fırsat vermedik. 
 
Bireysel toplantılar toplu konuşmalar ve bunun gibi geride kalan olayları hiçbir zaman gündeme getirmedik. Şu anda bu konuda önemli bir yol aldığımızı düşünüyorum.
Kadın basketbolumuzun lokomotif takımları arasında önemli bir yere sahip olan Çukurova Basketbol Spor Kulübü, sadece altyapıya yaptığı yatırımlarla değil; tüm spor kulüplerinin özlemini duyduğu spor tesisi ve donanımları ile de örnek kulüp oldu. Çukurova'yı bir cümle ile anlatmak istesem kadın basketbolunun kalbi derdim.
 
Bu sezon için henüz altyapıyla ilgilenmeye fırsat bulamadım. Ama zaten şu anda altyapının başında kendisine önemli yatırımlar yapılan, çok önemli olanaklar sunulan ve de şu an en başarılı altyapı antrenörü olan Halil Demirbilek görevini yapıyor. 
 
Geçen yıl çalıştığım Botaş Kulübü de altyapıya önem vermekte idi ve benim altyapıdaki oyuncularla tüm yaz tatili boyunca çalışma fırsatım oldu. Burcu Büyükayan, Işılay Eğin, Erdenay Topçu ve Pelin Özçelik, A takımı ile yaptıkları idmanlarla kendilerini geliştirme fırsatı buldular. Aynı çalışmaları daha önce çalıştığım Mersin Büyükşehir Belediyesi takımında İlknur Yıldızhan, Yaren Uslular ve Fatma Bayram ile de yapmıştım.
 
Türkiye Basketbol Federasyonu'nun (TBF) aldığı yabancı sayısı ile ilgili aldığı bu radikal kararı takdirle karşılıyorum. İnşallah alınan bu değerli kararla Türk basketbolcular kendilerini daha çok çalışarak, alacakları süreyi arttırmak için bu kararın onlar için ne kadar önemli olduğunu idrak ederler. Ancak o zaman bu kararın değeri artar. Alınan bu kararın elbette en önemli yansıması devşirme oyuncuları daha değerli hâle getirmesi olacaktır.

Kadın milli takımlarımızın, fırtına gibi estiği ve önemli başarılar elde ettiği dönemdeki 'altın jenerasyon' Nevriye’nin de basketbolu bırakması ile çok güç kaybetti. Aslında şu anda yaşanan bu bocalamanın 2017’de ilk kez bir altyapı milli takımımızın küme düşmesi ile gün yüzüne çıkmıştı. Ancak kimse bunu felaketin başlangıcı olarak görmedi veya görmek istemedi. 
 
Bugüne kadar 5-6 kez altyapı milli takımlarımız küme düştü, çıktı ve tekrar düştü. Ancak son birkaç yıldır yapılan altyapı çalışmaları ve gereken önemin verilmesinin takdir edilmesi de gerekir. Yurt genelinde yapılan taramaların ve geleceğe dönük oyuncu kamplarının çok umut verici olduğunu düşünüyorum. Eski güzel günler için biraz beklemek gerekecek gibi gözüküyor.